انتخابات ریاست جمهوری دوازهم هم به پایان خود رسید و همانند دوره های پیشین رئیس جمهور مستقر توانست حایز بیشترین تعداد آرا شود و مجددا بر مسند ریاست جمهوری تکیه زند. رئیس جمهوری که انتقادات زیادی به عملکرد او به ویژه در حوزه فرهنگ و هنر گسیل شده بود و اکنون در آزمونی جدید مجددا ۴ سال سکان قوه اجرایی کشور را بر دوش خواهد کشید.

فارغ از بحث و جدلهایی که ممکن است به خاطر تخلف های انتخاباتی بر سر زبان ها باشد ولی در این دوره و علی رغم اینکه رقیبِ رئیس جمهور منتخب  بیش از ۱۵ میلیون رای، یعنی حدود ۴۰ درصد آرا را کسب کرده است، قطعا در کشور اوضاعی آشفته همانند آنچه در سال ۸۸ یک کاندیدا با سوء استفاده از طرفدارانش ایجاد نمود روی نخواهد داد.

در این میان مهم است آنست که نگاه دولت آینده و رئیس جمهور منتخب به حوزه فرهنگ و هنر چگونه خواهد بود؟ آیا در شرایطی که تهاجم فرهنگی در طی چهارسال گذشته به ولنگاری فرهنگی بدل گشت، شاهد ادامه این مسیر خواهیم بود و یا آنکه رویکردی متفاوت شکل خواهد گرفت؟

این پرسشی است که برای دریافت پاسخ آن باید کمی صبور بود و شکل گیری کابینه جدید دولت دوازدهم را به نظاره نشست. اما به نظر می رسد هنرمندان فرهیخته این مرز و بوم خواستار تغییری جدی در منش مدیران فرهنگی کشور خواهند بود. نگاه ابزاری به هنر و هنرمند آفتی است که دولت دوازدهم نباید از دولت یازدهم به ارث برد و نگاه کوچه بازاری به هنرمند که در کلام وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی هویدا کشت باید از این حوزه رخت بربندد.

وقتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی برای رقیب انتخاباتی رئیس جمهور عنوان می دارد: "که اگر هنرمند احتیاج داشتید به من پیغام می‌دادید و من برای شما می‌فرستادم تا دچار مشکل نشوید"، یعنی همان نگاه ابزاری و سخیف به هنرمندان یک جامعه، نگاهی که اتفاقا هنرمندان و سینماگران طرفدار رئیس جمهور مستقر و منتخب را تحقیر می کند و زنگ خطری برای فضای فرهنگ و هنر کشور خواهد بود. گویی هنرمندان طرفدار رئیس جمهور حسن روحانی در یک معامله وارد حمایت از وی شده اند و الان در همین معامله می شود آنها را به کاندیدای دیگری فروخت. این نگاه بار توهینی سنگینی برای طرفداران رئیس جمهور منتخب دارد که در همین آغاز پیروزی از وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی حوالت گرفتند!

به راستی دولت دوازدهم به هنرمندان و سینماگران چگونه خواهد نگریست؟